สถานการณ์โควิดกำลังบอกเราว่าทุกข์คนรวยกับทุกข์คนจน...

สถานการณ์โควิดกำลังบอกเราว่าทุกข์คนรวยกับทุกข์คนจนมันเทียบอะไรไม่ได้เลย...
.
ในช่วงหลายๆวันที่ผ่านมา ผมได้เห็นการแสดงความคิดเห็นที่หลากหลายของคนในสังคมกับสถานการณ์โควิดแล้วก็ทำให้ผมอดคิดไปถึงหนังเรื่อง Parasite ไม่ได้ โดยเฉพาะฉากที่เกิดภัยธรรมชาติส่งผลให้คนสองครอบครัวได้รับผลกระทบ บ้านคนจนคนขับรถที่อาศัยอยู่ใต้ดินโดนน้ำท่วม ต้องไปอาศัยอยู่ในสนามกีฬาในร่มที่ทางรัฐบาลจัดให้ ต้องไปเอาเสื้อผ้าที่รับบริจาคมาใส่ ในขณะที่บ้านคนรวยต้องหงุดหงิดกับการต้องเปลี่ยนแผนจากการจัดแคมปิ้งที่ริมแม่น้ำในป่า ย้ายมาจัดปาร์ตี้ในสวนที่บ้านแทน ทุกข์คนรวยกับทุกข์คนจนมันเทียบกันไม่ได้เลย

ในสถานการณ์โควิด19 ณ วันนี้ก็เช่นกัน การแสดงออกของคนรวยที่เราได้เห็นชัดเจนที่สุดก็คือ กลุ่มดารา พิธีกรหญิงคนหนึ่งออกมาไลฟ์สอนคนว่า เมืองไทยเราศักดิ์สิทธิ เป็นจังหวะที่ดีนะ ตอนนี้เราต้องสู้ ต้องออกมาทำมาหากิน และก็แนะนำให้ทำมาค้าขาย ดาราอีกคนนึงก็ออกมาบอกว่าโควิดเป็นฮีโร่นะ มาทวงคืนธรรมชาติและคัดกรองมนุษย์ ส่วนดาราอีกจำพวกก็ออกมาทำเจลแอลกอฮอล์ขายเอากำไรแพงๆ โดยอ้างว่าช่วยสังคม
.
คนรวยหลายๆคนบอกว่า ปิดประเทศเถอะ เจ็บแต่จบ พวกเราอยู่ได้ พวกเราจะอยู่บ้านกันตลอด 24 ชั่วโมงเลย พวกเราทนได้ ทุกข์คนรวยหลายๆคนบอกว่า ไม่รู้จะหาอะไรดูเพราะบริการสตรีมมิ่งมีหนังให้เลือกเยอะมาก บางคนบอกว่าช็อปปิ้งออนไลน์ทุกวันจนหมดมุขไม่รู้จะซื้ออะไร บางคนอยากออกไปตัดผม อยากออกไปดูหนัง อยากออกไปฟิตเนส บางคนเบื่อ Work From Home สุดๆ เพราะไม่ได้ออกมาเจอเพื่อนฝูง ฉันจะตุนอาหาร!!!!ซึ่งแน่นอน ในจุดนั้นถ้าเราไปยืนอยู่ในจุดเดียวกับเค้า เราอาจจะทุกข์แบบเค้าจริงๆก็ได้
.
ถ้าเคอร์ฟิว 24 ชั่วโมงจริงๆ ผมว่าคนรวยก็อยู่ได้แบบสบายๆอาจจะหงุดหงิดเล็กน้อย แต่ในคนจนล่ะ รู้ไหมว่าคนจนจริงๆลำบากและชีวิตแร้นแค้นกว่าที่เราคิด อากาศในช่วงเดือนเมษายนแบบนี้มันร้อนมากนะครับ บางคนห้องไม่มีแอร์นะครับ การต้องทนอยู่ในห้องร้อนๆ ขยับตัวไปไหนก็เจอแต่กำแพงห้อง อย่าว่าแต่จะนั่งทำงานเลย นั่งหายใจทั้งยังรู้สึกลำบากเลย ดาราบางคนที่ออกมาสอนให้คิดว่าเราต้องขยันทำมาหากิน หาโอกาสค้าขาย ห้องแคบๆที่อยู่ก็ยังไม่รู้จะประคับประคองให้อยู่จนสิ้นเดือนได้ไหม จะเอาที่ตรงไหนไปทำมาหากิน บางคนที่ออกมาสอนให้มองโลกในแง่บวกว่าโควิดคือฮีโร่ บางคนที่เอาสินค้ามาโขกราคาขายคนจนๆในราคาแพงๆ ใช้ความศรัทธามาเป็นตัวสร้างความน่าเชื่อถือ
.
คนบางคนกำลังจะไม่มีบ้านอยู่ เพราะไม่มีเงินจ่ายค่าห้อง คนบางคนกำลังจะไม่มีรายได้ เพราะไม่มีงานทำแล้ว คนบางคนเกิดมาต้องทำงานทุกวันเพื่อหาเงินมาใช้จ่ายให้ชีวิตผ่านไปให้มันหมดไปวันนึงๆ ชีวิตถ้าไม่ได้ทำงานเค้าก็จะไม่มีเงินมาซื้อของ บางคนมีภาระผ่อนทุกชนิด ผมว่าชีวิตมันไม่ได้ง่ายขนาดที่ว่าจะหยุดทุกอย่างได้ตลอด 24 ชั่วโมงจริงๆ

.
คนรวยบางคนก็จะชอบออกมาบอกว่า อย่าอ้างความจน ทำไมไม่ขยัน ทำไมไม่เก็บออม ผมว่าถ้ามาเจอคนจนบางคนที่ทำงานตั้งแต่ตื่นนอนยันหัวถึงหมอนมีเวลานอนไม่กี่ชั่วโมงแลกกับรายได้วันละไม่กี่ร้อยบาท ผมว่าเรามีสิทธิอะไรไปว่าเค้าว่าไม่ขยัน คนเราเกิดมาไม่เท่ากัน ถ้าลองมาอยู่จุดเดียวกับเค้าสักเดือนนึงจะทนได้แบบเค้าไหม นั่นเค้าทนมาทั้งชีวิต ผมไม่ได้เป็นคนร่ำรวยนะครับ ผมก็ชาวบ้านธรรมดานี่แหละ ผมพบเห็นคนยากจนมาตลอดชีวิต หลายครั้งที่ผมเริ่มรู้สึกว่าผมเริ่มจะสบายกว่าคนเหล่านั้น แล้วเวลาผมเห็นเค้าลำบาก เค้าแร้นแค้น และผมก็ช่วยอะไรมากไม่ได้ อย่างมากก็แค่อุดหนุนซื้อของจากเค้าบ้าง บางทีก็แกล้งเหมาของเค้ามาโดยที่ไม่รู้จะเอามาทำอะไร ผมก็ช่วยได้เท่านี้ ผู้หลักผู้ใหญ่ที่มีอำนาจในบ้านเมืองเราทำไมดูแลคนจนไม่ได้เสียที ประเทศเราเป็นแหล่งผลิตอาหารของโลก แต่ทำไมเรายังมีคนอดอยาก ทำไมอาหารบ้านเราถึงยังแพง ทำไมวะ บางครั้งก็เจ็บใจนะครับ แต่ไม่มีปัญญาจะทำอะไร
.
โควิดนี่จริงๆถ้าใครตามมาตลอดตอนช่วงแรกๆจะเห็นได้เลยว่า ตอนมีประเด็นเรื่องเข้าสู่สถานการณ์โรคระบาด คนจนอยากกลับบ้าน ก็โดนด่าว่า กลับไปก็กลับไปกินเหล้า ไปเอาโรคไปแพร่กระจายที่บ้าน แต่ความเป็นจริง คนชนบท คนต่างจังหวัดใส่มาสก์กันแบบมีวินัยมากและเค้าอยู่กับชีวิตอยู่กับความจริง ใส่หน้ากากออกมาขายของ เว้นระยะห่างไม่ขายของให้คนกินในบ้าน คนกินเหล้าก็คงมีแหละ แต่พอตัวเลขคนติดโควิดออกมาทีไร ยอดคนติดมาจาก สนามมวยกับสถานบันเทิงทองหล่อ คนต่างจังหวัดไปกินเหล้าที่บ้านนอก โดนด่า โดนตราหน้า แต่คนกินเหล้าตามสถานบันเทิง มันไม่ใช่คนกินเหล้าเหมือนกันเหรอครับ ความเป็นคนมันต่างกันตรงไหน?

เคอร์ฟิว 24 ชั่วโมง เจ็บแต่จบจริงๆเหรอ ผมยืนยันว่าเราต้องมองโลกจากความเป็นจริง หยุดทุกอย่างตลอด 24 ชั่วโมง มากสุดได้สามวัน มากกว่านั้นจะมีคนอยู่ไม้ได้แน่นอน

.
ผมว่าคนเราไม่เท่ากันนะครับ การมีชีวิตให้รอดมันอาจะง่าย แต่การอยู่ไปเรื่อยๆมันยากกว่า ทำยังไงก็ไม่ตายเสียทีนี่แหละ มันคือความทรมานของการมีชีวิต ศักยภาพในการดำรงชีพของแต่ละคนมันไม่เท่ากัน...

---